Search Results

With this blog, I give words to my experiences as a mother of a special boy, a child who stands with one foot in this world, and the other in the unseen world. Where many parents speak effortlessly about upbringing and development, it feels different for me. What my child can do, and what he is developing under my guidance, falls outside what most people consider ‘normal.’
To truly understand this, something else is required first: that you know yourself. Not superficially, but in your essence. Who is this blog for? This blog is written for parents of children with expanded consciousness. These children have not chosen us as parents by chance. They trust us to guide them on part of their journey here on Earth. Chances are you, as a parent, are already familiar with the esoteric world. Perhaps you have felt a deep curiosity for years, ask yourself questions beyond what is visible, and dare to explore, even if that means your reality changes.
 Maybe you notice your child is different from others. That they can sense, see, or hear energies that remain hidden to most people.
If you are looking for ways to lovingly support your child in this, you have come to the right place. Living from intuition This blog is also intended for people who want to live from their intuition. For those open to other realities and insights, and especially for those actively engaged in soul growth and personal development. For anyone willing to look deeply inward, to heal, and to remember themselves. Especially now Because this is exactly what the next generation needs: a healed generation that lives consciously, people who dare to make a difference on this planet.
 Especially now. Especially at this time. About me People sometimes say I’m stubborn. And that’s true, I was born with my own kind of wisdom. 
From a young age, I’ve been drawn to the energetic world, the unseen layers of existence. What might feel intangible to others has always felt familiar and real to me. From that moment on, I started exploring, seeking information and I’ve never stopped since.
 My journey, my questions, my endless curiosity, and my willingness to honestly look at myself in the mirror have led me down a deep spiritual path. A path of growth, awareness, and coming home to who I truly am.
 My own wisdom is connected to a strong intuition that has never once led me astray, though I haven’t always listened to it in the past. 
It’s a path I never want to leave and one I feel called to share. Not because I know everything, but because I live from my own wisdom, and I love doing so along side others who are on the same journey. Welkom. Met deze blog geef ik woorden aan mijn ervaringen als moeder van een bijzondere jongen, een kind dat met één voet in deze wereld staat, en met de andere in de ongeziene wereld. Waar veel ouders moeiteloos praten over opvoeding en ontwikkeling, voelt dat voor mij anders. Wat mijn kind kan, en wat hij onder mijn begeleiding aan het ontwikkelen is, valt buiten wat de meeste mensen als ‘normaal’ beschouwen.
 Om dat werkelijk te begrijpen, vraagt het eerst iets anders: dat je jezelf kent. Niet oppervlakkig, maar in je essentie. Voor wie is deze blog? Deze blog is geschreven voor ouders van kinderen met een verruimd bewustzijn. 
Deze kinderen hebben niet voor niets ons uitgekozen als ouders. Ze vertrouwen ons om hen een stukje te begeleiden op hun reis hier op aarde. Waarschijnlijk ben jij als ouder al langer bekend met de esoterische wereld. Misschien voel je al jaren een diepe nieuwsgierigheid, stel je jezelf vragen die verder gaan dan het zichtbare, en durf je te onderzoeken, ook als dat betekent dat je werkelijkheid verandert. Misschien zie je dat jouw kind anders is dan anderen. Dat ze energieën kunnen voelen, zien of horen die voor anderen verborgen blijven. Als je zoekt naar manieren om jouw kind hierin liefdevol te ondersteunen, ben je hier op de juiste plek. Leven vanuit intuïtie Deze blog is ook bedoeld voor mensen die vanuit hun intuïtie willen leven. Voor wie openstaat voor andere realiteiten en inzichten, en vooral voor wie actief bezig is met zielsgroei en persoonlijke ontwikkeling.
Voor iedereen die bereid is om diep naar binnen te kijken, te helen, en zichzelf te herinneren. Juist nu Want dat is precies wat de volgende generatie nodig heeft: een geheelde generatie die bewust leeft, mensen die het verschil durven maken op deze planeet.
 Juist nu. Juist in deze tijd. Over mij Er wordt weleens gezegd dat ik eigenwijs ben. En dat klopt, ik ben geboren met mijn eigen wijsheid. Al van jongs af aan voel ik me aangetrokken tot de energetische wereld, de ongeziene lagen van het bestaan. Wat voor anderen misschien ongrijpbaar is, voelde voor mij altijd als vertrouwd en echt. Vanaf dat moment ben ik mezelf gaan verdiepen, informatie gaan zoeken en sindsdien ben ik nooit meer gestopt. Mijn zoektocht, mijn vragen, mijn eindeloze nieuwsgierigheid en de bereidheid om eerlijk in mijn eigen spiegel te kijken, hebben me geleid naar een diep spiritueel pad. Een pad van groei, bewustwording en thuiskomen in wie ik werkelijk ben. Mijn eigen-wijsheid is verbonden met een sterke intuïtie die me nog nooit heeft misleid, al heb ik in het verleden niet altijd naar haar geluisterd. Het is een pad dat ik niet meer wil verlaten en waarvan ik voel dat ik het mag delen. Niet omdat ik alles weet, maar omdat ik leef vanuit mijn eigen-wijsheid, en dat graag doe samen met anderen die ook onderweg zijn.

Writing, intuition, and sacred evenings. In 2020, while the world seemed to fall apart, something came alive in me. It was the year I truly began writing, not just for inspiration, but for expression, reflection, and healing. For a long time, I believed I wasn’t good with words.And of course, life confirmed that belief in many ways. I received just enough criticism or doubt to keep myself small. So I lacked confidence, especially when it came to expressing myself through language. But in the midst of the chaos, there was also silence.Especially in the evenings, no TV (I had already canceled that intentionally), no Netflix, no distractions. Just a warm cup of tea and the notes app on my phone. And in that stillness… the words came. At first, I simply wrote down thoughts or feelings, often as inspiration for new paintings. My creative process always begins with an emotion, followed by images and words, which I capture as they rise to the surface. But this time, I noticed I was writing poems too. What began as scattered reflections slowly transformed into a complete body of work which I named "No pearls before swine": 12 images, 6 paintings, 13 poems, and a short film. I turned stillness into creation. I gave form to what wanted to be expressed. All while playing the role of teacher, watching my income as an artist vanish, and stepping (unknowingly) into a deep rabbit hole that marked the beginning of something entirely new. And for that, I’m deeply grateful. As I kept writing, I began to gain confidence in my voice. I started letting go of that old belief, with both hands, because this felt too good, too natural, too true  to ignore. I’ve become more and more aware of the magical moments when the words just flow . And I know, without a doubt, I’m being supported when that happens. I’m not doing this alone and that fills me with gratitude. It just shows: In the midst of chaos, there is quiet. And from that quiet , from nothing, everything can be born. Over time, my evenings have become sacred. They are my time for stillness, inspiration, wisdom, or quiet reflection. What about you? What are your sacred moments — those times you carve out just for yourself? “Feel free to share your experience, your words might inspire someone else.” Schrijven, intuitie en heilige avonden. In 2020, terwijl de wereld uit elkaar leek te vallen, kwam er iets in mij tot leven. Het was het jaar waarin ik echt begon te schrijven, niet alleen ter inspiratie, maar als uitdrukking, reflectie en heling. Lange tijd geloofde ik dat ik niet goed was met woorden. En natuurlijk bevestigde het leven dat geloof op allerlei manieren. Ik kreeg precies genoeg kritiek en twijfel om mezelf klein te houden. Daardoor ontbrak het me aan vertrouwen, vooral als het ging om mezelf uit te drukken met taal. Maar te midden van de chaos was er ook stilte. Vooral in de avonden, geen televisie (die had ik al bewust opgezegd), geen Netflix, geen afleiding. Alleen een warme kop thee en de notitie-app op mijn telefoon. En in die stilte… kwamen de woorden. In het begin schreef ik gewoon gedachten of gevoelens op, vaak als inspiratie voor nieuwe schilderijen. Mijn creatieve proces begint altijd met een emotie, gevolgd door beelden en woorden, die ik vastleg zodra ze naar boven komen.Maar dit keer merkte ik dat ik ook gedichten schreef. Wat begon als losse reflecties, veranderde langzaam in een compleet geheel: 12 geschilderde beelden, 6 schilderijen, 13 gedichten en een korte film , een serie genaamd "No pearls before swine" was geboren. Ik maakte van stilte creatie. Ik gaf vorm aan wat tot uitdrukking wilde komen. Terwijl ik ondertussen de rol van leraar speelde, mijn inkomen als kunstenaar zag verdwijnen, en zonder het te beseffen, een diep konijnenhol in stapte dat het begin markeerde van iets totaal nieuws. En daarvoor ben ik diep dankbaar. Terwijl ik bleef schrijven, begon ik vertrouwen te krijgen in mijn stem. Ik liet dat oude geloof los, met beide handen, omdat dit te goed, te natuurlijk, te waar voelde om te negeren. Ik ben me steeds bewuster geworden van de magische momenten waarop de woorden gewoon stromen. En ik weet, zonder enige twijfel, dat ik ondersteund word als dat gebeurt. Ik doe dit niet alleen en dat vervult me met dankbaarheid. Het laat maar zien: Te midden van chaos is stilte . En uit die stilte, uit niets, kan alles geboren worden. In de loop van de tijd zijn mijn avonden heilig geworden. Het zijn mijn momenten van stilte, inspiratie, wijsheid of rustige reflectie. En jij? Wat zijn jouw heilige momenten? De momenten die je alleen voor jezelf reserveert? “Voel je vrij om jouw ervaring te delen, jouw woorden kunnen iemand anders inspireren.”

There’s a reason why you were born into your family. It’s no accident. From a larger perspective, the soul level, you made a conscious choice. Before you incarnated on Earth, you, together with your team of guides, angels, and helpers, created a detailed plan. A soul contract. This contract outlines your journey on Earth: what experiences you will have, what lessons you will learn, and what wounds you will heal and overcome. Not as a punishment, but as a process of growth. Your soul wants to evolve toward its highest potential. Everything you go through here contributes to that growth, whether it feels light or dark. Family as a Training Ground for Soul Growth One of the most powerful environments for soul development is your family. The family you grow up in is often the stage for your first lessons, mirrors, and shadows. Because family comes so close, these dynamics affect you deeply. Whether your family bonds are warm and loving or complex and painful , everything serves a purpose. The relationships you form with your parents, siblings, and others are part of your soul’s plan. They bring you into contact with themes your soul chose to face and heal. Think karmic elements, patterns from past lives, or unfinished business. Children as Mirrors of Unconscious Layers As a parent, you’re invited even deeper into awareness. Children reflect everything, not just your behavior but also your suppressed emotions, beliefs, and energies you might no longer consciously feel. Children are pure. Unconditioned. They live close to their feelings and respond from a direct connection to their inner truth. This makes them sharp mirrors, showing you where you’re out of balance, where you suppress yourself, or where you could invite more love. The mirror works both ways: you nurture your child, but your child also nurtures your consciousness. Often, parents gain deep insights through what their children show or feel even without words. Conscious Parenting Requires Self-Inquiry A powerful question to ask yourself regularly is:
“What is my child showing me?” Is your child acting rebellious, withdrawn, hyperactive, or anxious? Instead of reacting only to the behavior, try to look at the underlying message. Where does your own reaction come from? What old patterns or beliefs play a role? When you dare to question these patterns , do they support my highest good, or is there something to change? You’ll often notice a shift. Not only in yourself but also in your child. The energy between you changes, which directly impacts your child’s behavior and well-being. Physical Complaints as Messengers This awareness applies not only to behavior but also to physical complaints in children. According to many holistic and energetic approaches, physical symptoms often relate to underlying emotional or energetic issues, even in children. A valuable resource that can help is The Key to Self-Liberation by Christiane Beerlandt. This book offers insights into the psychosomatic meaning of complaints. Sometimes confronting, but always with the idea that your (or your child’s) body is trying to tell you something, not to scare you, but to guide you toward healing. It’s for a Greater Cause The path of soul growth isn’t always the easiest path, but it’s one full of meaning. Your family, your children, your relationships, they’re not here by chance. Everything points you back to yourself. To your core. To your soul. Yes, sometimes it hurts. Sometimes it challenges you. But ultimately, it leads you to more freedom, love, and connection. Because as your child mirrors you, 
you mirror your child.
 And together, you remember:
 “We are here to grow, not despite each other, but because of each other.” Journaling Questions — Deepening Through Self-Reflection. Take a quiet moment, grab a journal or notebook, and write intuitively, without judging or analyzing your answers. It’s not about being ‘right’ or ‘wrong,’ but about awareness. Let your answers flow naturally. About Your Soul Contract and Family. * What do I believe about why I was born into my family?
 * What lessons keep showing up in my family relationships?
 * What have I learned about myself through my parents, siblings, or other family members?
 About Mirrors and Healing. * Which family member (or situation) triggers me the most and what does that say about me?
 * What pattern do I keep repeating that may have existed for generations?
 * Can I see my pain or frustration as an invitation to heal?
 About Parenting and Children as Mirrors. * What is my child showing me that I might not want or dare to feel yet?
 * How do I react when my child shows ‘difficult’ behavior and what does that say about my own inner child?
 * Where can I be gentler with myself so I can be gentler with my child?
 About Transformation and Growth. * What would I like to change in myself to live more in alignment with my soul?
 * How would it feel to fully accept myself (or my child) as we are right now?
 * What belief am I willing to let go of because it no longer serves my highest good? Enjoy your progression! Je Familie is Geen Toeval: Over Zielsgroei, Spiegels en Bewuste Ouderschap. Er is een reden waarom jij in jouw familie bent geboren. Het is geen toeval. Vanuit een groter perspectief gezien, het zielsniveau, heb jij een bewuste keuze gemaakt. Voor je geboorte, nog voordat je incarneerde op aarde, ben je samen met je team van planners, engelen en begeleiders een plan gaan maken. Een zielscontract. Dat contract gaat over jouw reis op aarde: wat je komt ervaren, leren, helen en doorbreken. Niet als straf, maar als groeiproces. Je ziel wil zich ontwikkelen richting je hoogste potentieel. Alles wat je op aarde meemaakt, draagt bij aan die groei of het nu licht of donker voelt. Familie als oefenterrein voor zielsgroei Eén van de krachtigste omgevingen voor zielsontwikkeling is je familie. Het gezin waarin je opgroeit is vaak het toneel van je eerste lessen, spiegels en schaduwen. Juist omdat familie zo dichtbij komt, raken die dynamieken je diep. Of je familiebanden nu warm en liefdevol zijn, of juist complex en pijnlijk, alles heeft een doel. De relaties die je aangaat met je ouders, broers of zussen zijn onderdeel van je zielsplan. Ze brengen je in aanraking met thema’s die je ziel heeft gekozen om aan te kijken en te helen. Denk aan karmische stukken, patronen uit vorige levens of onafgemaakte processen. Kinderen als spiegels van onbewuste lagen Als ouder word je nóg een laag dieper uitgenodigd om bewust te worden. Want kinderen spiegelen alles. Niet alleen je gedrag, maar ook je onderdrukte emoties, overtuigingen en energieën die je zelf misschien niet meer bewust voelt. Kinderen zijn nog puur. Ongeconditioneerd. Ze leven dicht bij hun eigen gevoel en reageren vanuit een directe verbinding met hun innerlijke waarheid. Daardoor kunnen ze haarscherp laten zien waar jij als ouder uit balans bent, waar je jezelf onderdrukt of waar je liefde mag toelaten. De spiegel werkt twee kanten op: jij voedt je kind op, maar je kind ‘voedt’ ook jouw bewustzijn. Niet zelden komen ouders tot diepe inzichten dankzij de dingen die hun kinderen laten zien of voelen, zelfs als ze dat niet met woorden doen. Bewust ouderschap vraagt zelfonderzoek Een krachtige vraag die je jezelf regelmatig kunt stellen is:
“Wat laat mijn kind mij zien?” Gedraagt je kind zich opstandig, teruggetrokken, druk of juist angstig? In plaats van alleen te reageren op het gedrag, kun je ook kijken naar de onderliggende boodschap. Waar komt jouw eigen reactie vandaan? Welke overtuigingen of oude patronen spelen er nog in jou? Wanneer je deze patronen durft te bevragen, ondersteunen ze mijn hoogste goed, of mag hier iets veranderen? merk je vaak dat er verschuiving komt. Niet alleen in jou, maar ook in je kind. De energie tussen jullie verandert, en dat heeft direct effect op het gedrag en het welzijn van het kind. Lichamelijke klachten als boodschappers Dit bewustzijn geldt niet alleen voor gedrag, maar ook voor lichamelijke klachten bij kinderen. Volgens veel holistische en energetische benaderingen zijn fysieke klachten vaak verbonden aan onderliggende emotionele of energetische thema’s ook bij kinderen. Een waardevol boek dat hierbij kan helpen is De sleutel tot zelfbevrijding van Christiane Beerlandt. Dit boek biedt inzichten in de psychosomatische betekenis van klachten. Soms confronterend, maar altijd vanuit het idee: je lichaam (of dat van je kind) wil je iets vertellen. Niet om je bang te maken, maar om je te begeleiden naar heling. It’s for a greater cause Het pad van zielsgroei is niet altijd het makkelijkste pad, maar het is wel een pad vol betekenis. Je familie, je kinderen, je relaties, ze zijn er niet zomaar. Alles wijst je de weg terug naar jezelf. Naar je kern. Naar je ziel. En ja, soms doet het pijn. Soms confronteert het je. Maar uiteindelijk leidt het je altijd naar meer vrijheid, liefde en verbinding. Want zoals je kind jou spiegelt, spiegel jij ook je kind.

“We zijn hier om te groeien, niet ondanks elkaar, maar dankzij elkaar.” Over je zielscontract en familie * Wat geloof ik over waarom ik in mijn familie ben geboren?
 * Welke lessen lijken telkens terug te komen in mijn familiebanden?
 * Wat heb ik tot nu toe geleerd over mezelf dankzij mijn ouders, broers/zussen?
 Over spiegels en heling * Welke familielid (of situatie) triggert mij het meest en wat zegt dat over mij?
 * Welk patroon herhaal ik dat mogelijk al generaties lang bestaat?
 * Kan ik kijken naar mijn pijn of frustratie als een uitnodiging tot heling?
 Over ouderschap en spiegels van kinderen * Wat laat mijn kind mij zien dat ik zelf nog niet wil of durf te voelen?
 * Hoe reageer ik als mijn kind ‘moeilijk’ gedrag vertoont — en wat zegt dat over mijn eigen innerlijke kind?
 * Waar mag ik milder zijn voor mezelf, zodat ik dat ook kan zijn voor mijn kind?
 Over transformatie en groei * Wat zou er in mij mogen veranderen om meer in lijn te leven met mijn ziel?
 * Hoe zou het voelen om mezelf (of mijn kind) volledig te accepteren zoals we nu zijn?
 * Welke overtuiging ben ik bereid los te laten omdat die mijn hoogste goed niet meer dient? Geniet van je groei!

The invisible world has never really been invisible to me. Even as a child, I could feel it sometimes intensely, sometimes softly but always present. I dreamed vividly. I could sense the atmosphere in a room with sharp precision, often catching just one line from a conversation that revealed more than the words being said. I could feel people’s emotions deeply but for a long time, I didn’t know what to do with all of it. It made me wobbly. Unsteady. Insecure. At the same time, I felt a strong connection with the stars, the moon, the mystery of the night. I’d often sit by the window at night, staring at the sky, wondering about everything and nothing. I saw flashes of light, felt strange sensations, and always had the sense I wasn’t alone. And once I was old enough not to be afraid of spirits or the dead, I started reading about the afterlife. This was before Google knew everything. The information was limited, but my curiosity was endless. Following My Own Intuition From a young age, I started following my heart and my intuition often going against what others around me expected. I was stubborn, and now I’m thankful for that. Because that stubbornness was really a form of deep inner knowing. Back then, I wasn’t fully aware of my sensitivity. I often felt more off balance than in harmony, but even so, I kept following what felt true. I made bold choices in my work and in life. I’ve had successes and tough lessons. But through it all, I learned that my sensitivity isn’t a weakness. It’s a strength. A Moment of Clarity That realization really hit me in 2012, while I was painting for an exhibition. I was completely focused, lost in the creative process. At one point, I dipped my brush in the water, looked to the side and suddenly saw a woman standing next to me. Elderly, grey-white hair, blue sweater. She was clear as day. But only for a moment. I was startled, and she disappeared. I questioned whether it had really happened. I even waved my hand through the air to see if I could feel something. Nothing, of course. Watched to many movies, I thought. I turned back to paint, but a few minutes later she was there again, in the corner of my eye. Again, I flinched. I cleaned my brushes and stopped painting for the day. I did say, out loud:
 “Thank you for your help, but I’m not ready to see you yet.” After that moment, a lot shifted. I started speaking with my spirit guide, asking for help and insight. And that’s when truly remarkable things started happening. A New Chapter: Motherhood A few months later, my son was born. I realized early on that he too had a wide open channel, deeply sensitive. He would respond to my thoughts, communicate with animals in ways that amazed me. That’s when I made a choice: 
I want to help him keep that channel open. With everything I’ve learned over 30+ years, I want to support him so he never has to shut himself down like I once did. So that he feels safe to express himself, even if it looks or sounds different from what’s considered “normal.” That takes an active approach. Because let’s be honest: as a society, we’re still learning how to hold space for this kind of sensitivity. But the tide is turning. More and more sensitive children and adults are coming to Earth. We can’t ignore it anymore. The change is necessary. For Everyone with an Open Channel If you recognize yourself or your child in this story, please know:
 You’re not alone.
 You’re not weird. 
You’re not too sensitive. You are open. In tune. And that’s not a burden, it’s a gift. Keep listening to your inner knowing.
 Stay close to yourself.
 And if it all feels wobbly sometimes remember: you are growing.
 Enjoy your growth! Journaling Prompts. Living with an Open Channel Take a quiet moment for yourself. Breathe deeply a few times and let your answers flow freely without judgment, without editing. Just write what wants to come through. About your sensitivity * When did I first notice that I experienced things differently than others?
 * What early experiences taught me to hide or embrace my sensitivity?
 * What do I find challenging about my sensitivity and what do I appreciate?
 About the invisible world * Have I ever felt, seen, or heard something I couldn’t explain? How did that affect me?
 * What beliefs (conscious or unconscious) do I have about spirit guides, energy, or the afterlife?
 * What would I tell my younger self about intuitive experiences?
 About intuitive living * How often do I follow my intuition and when do I ignore it? Why?
 * What decisions in my life have I made purely based on feeling? What did they bring me?
 * How does it feel in my body when something is truly right for me?
 About (conscious) parenting * What is my child reflecting to me at this moment?
 * In what ways am I creating space for my child to be fully themselves even if that looks “different”?
 * How can I hold space today for both my child’s sensitivity and my own?
 Reflection * What have I (re)discovered about myself today?
 * What do I want to approach differently going forward in my sensitivity or in parenting?
 * What intention do I want to set for the days ahead?
 
 Leven met een open kanaal, over voelen, zien en jezelf blijven in een wereld die dat niet altijd begrijpt. De onzichtbare wereld is voor mij nooit echt onzichtbaar geweest. Als kind voelde ik haar al, soms intens, soms subtiel maar altijd aanwezig. Ik droomde helder. Ik voelde stemmingen in een ruimte haarfijn aan, wist vaak zonder uitleg wat iemand werkelijk bedoelde, en ving zinnen op die meer zeiden dan het hele gesprek. Ik kon emoties van anderen moeiteloos oppikken maar begreep lange tijd niet wat ik met al die indrukken aan moest. Ik werd er wiebelig van. Uit balans. Onzeker. Tegelijkertijd voelde ik een diepe aantrekking tot het universum: de sterren, de maan, het nachtelijke mysterie. Uren kon ik uit het raam staren, de hemel in, mijmerend over wie we zijn en wat er nog meer is. Licht flitsjes, vreemde gewaarwordingen, het gevoel dat ik niet alleen was hoorde erbij. Toen ik eenmaal oud genoeg was om niet meer bang te zijn voor geesten of overledenen, begon ik mezelf langzaam te verdiepen in het hiernamaals. Dit was nog vóór Google alles wist. De informatie was beperkt, maar mijn nieuwsgierigheid oneindig. Eigenwijs, eigen pad. Al op jonge leeftijd begon ik keuzes te maken vanuit mijn hart, mijn intuïtie. Vaak dwars tegen de verwachtingen van mijn omgeving in. Ik was eigenwijs en daar ben ik nu dankbaar voor. Want juist dat eigen-wijs-zijn heeft me gebracht waar ik nu ben. Ook al was ik mij toen nog niet volledig bewust van mijn hooggevoeligheid en raakte ik daardoor vaker uit balans dan in balans. Toch volgde ik steeds weer mijn gevoel. In mijn werk, in mijn relaties, in hoe ik leef. Ik heb moedige keuzes gemaakt, successen gevierd én harde lessen geleerd. Maar bovenal leerde ik dat mijn gevoeligheid geen last is, maar een kracht. Een onverwacht moment van helderheid Pas echt diep tot me doordringen deed het besef tijdens een bijzonder moment in 2012. Ik was een schilderij aan het maken voor een expositie en zat volledig in mijn creatieproces. Geconcentreerd, afgestemd, gefocust. Op een gegeven moment doopte ik mijn kwast in het water, keek opzij en zag plots vlak naast mij een vrouw staan. Oud, met grijs haar en een blauwe trui. Ze was er, helder en echt. Maar ook maar even. Ik schrok, en ze verdween. Nog steeds twijfelend of het 'echt' was, voelde ik in de lucht naast me. Natuurlijk voelde ik niets, teveel films gekeken, dacht ik. Ik draaide me om en ging verder. Maar niet veel later stond ze er weer. Vanuit mijn ooghoek. En weer schrok ik. Ik heb toen mijn spullen opgeruimd en ben gestopt met schilderen voor die dag. Ik zei nog hardop:
"Dank je wel voor je hulp, maar ik ben er nog niet klaar voor om je te zien." Vanaf dat moment veranderde er veel. Ik begon echt contact te maken met mijn gids, mijn begeleiders, en vroeg hen om steun, inzichten, begeleiding. En die kwam. Een nieuw kanaal open: moederschap. Enkele maanden later werd mijn zoon geboren. Al heel snel merkte ik dat ook hij een open kanaal heeft een bijzondere, zuivere gevoeligheid. Hij hoorde mijn gedachten en reageerde erop. Hij communiceerde met dieren op een manier die ik alleen maar kon bewonderen. Dat was het moment waarop ik besloot: ik wil zijn kanaal openhouden. Met alles wat ik inmiddels heb geleerd in ruim 30 jaar wil ik hem ondersteunen. Zodat hij zijn gevoeligheid niet hoeft te verstoppen zoals ik vroeger. Zodat hij zich vrij voelt om zichzelf te zijn, zonder zich 'raar' of 'anders' te voelen. Dat vraagt om een actieve houding. Want als maatschappij zijn we er nog lang niet. Maar er is hoop. Want ik zie het overal: zoveel kinderen, zoveel volwassenen die op een diepere manier waarnemen, voelen, weten. De wereld verandert. En het is tijd dat we ruimte maken voor deze gevoeligheid dat we haar niet onderdrukken, maar juist erkennen als iets waardevols. Voor iedereen met een open kanaal. Als jij jezelf herkent in dit verhaal of je kind, weet dan: je bent niet alleen. Je bent niet vreemd. Je bent niet ‘te gevoelig’.
Je bent afgestemd. Open. En dat is geen last, maar een gave. Blijf luisteren naar je gevoel. Volg je eigen pad. En als het soms even wiebelt weet dan: je groeit.
 Geniet van je groei. Journalingvragen – leven met een open kanaal. Neem rustig de tijd. Adem een paar keer diep in en uit voordat je begint. Schrijf intuïtief, zonder oordeel, zonder filter. Laat je pen of toetsenbord gewoon volgen wat opkomt. Over jouw gevoeligheid. * Wanneer merkte ik voor het eerst dat ik anders waarnam dan anderen?
 * Welke ervaringen uit mijn jeugd hebben mij geleerd mijn gevoeligheid te verbergen of juist te omarmen?
 * Wat vind ik lastig aan mijn gevoeligheid – en wat waardeer ik eraan?
 Over de onzichtbare wereld. * Heb ik ooit iets gevoeld, gehoord of gezien wat ik niet goed kon verklaren? Wat deed dat met mij?
 * Welke overtuigingen heb ik (bewust of onbewust) over contact met gidsen, energieën of overleden zielen?
 * Wat zou ik mijn jongere zelf willen zeggen over intuïtieve ervaringen?
 Over intuïtief leven. * Hoe vaak volg ik mijn intuïtie, en wanneer negeer ik die? Waarom?
 * Op welke momenten in mijn leven heb ik keuzes gemaakt puur op gevoel? Wat bracht dat me?
 * Hoe voelt het in mijn lichaam als iets klopt voor mij?
 Over (bewust) ouderschap * Wat spiegelt mijn kind mij op dit moment?
 * Op welke manier probeer ik mijn kind te laten zijn wie hij/zij is, ook als dat anders is dan ‘de norm’?
 * Hoe kan ik vandaag nog een veilige ruimte creëren voor de gevoeligheid van mijn kind (en die van mijzelf)?
 Afrondende reflectie * Wat heb ik vandaag over mezelf (opnieuw) ontdekt?
 * Wat wil ik vanaf nu anders benaderen in mijn gevoeligheid of begeleiding van mijn kind?
 * Welke intentie wil ik zetten voor de komende tijd?